Clara ile Felice de çocuklarıyla birlikte Roma’nın yeni modern apartmanlarından birine taşınır. Artık birbirlerine âşık değildirler, onları bir arada tutan tek şey çocuklarıdır. En büyük çocukları Adriana, kendini erkek olarak tanımlar, ancak bu durum ailenin kırılgan bağlarını iyice zorlar. Kendi çocukluğundan esinlenen yönetmen Emanuele Crialese, “Kendimi dünyaya açmadım da, yüreğimdeki hikâyeyi açtım demek daha doğru olur. Bu benim hikâyem; annem ve kardeşlerim de içinde.” Eleştirmenlerin “capcanlı, hassas, kırılgan” sözleriyle övdüğü film, Patty Pravo ve Raffaella Carrà gibi dönemin en popüler müzisyenlerinden şarkılar ve ailenin siyah-beyaz televizyon şovlarından esinlenerek anlık mutluluğu yakaladıkları danslarla dolu, hafızalara kazınacak bir komedi-dram.