Çevre felaketinin Dünya’yı yaşanmaz hale getirmesinden yirmi yıl sonra, bir tuz madenine dönüştürülmüş lüks bir sığınakta izole bir hayat süren bir aile (Anne, Baba ve Oğul) ve onlara eşlik eden birkaç kişi (Anne’nin eski Arkadaşı, yaşlı Kahya ve Doktor), dış dünyayla bağlantısız bir yaşam sürmektedir. Oğul, dışarıyı görme özlemi ve yalnızlığıyla mücadele ederken, bir gün madende baygın halde bulunan bir Kız sığınağa getirilir. Kız’ın varlığı, ailenin düzenini ve dinamiklerini sarsar; Oğul ile Kız arasında bir bağ oluşurken, Anne Kız’a karşı şüpheyle yaklaşır. Aile geçmiş kararlarıyla yüzleşirken, suçluluk, hayatta kalma içgüdüsü ve insanlıkla bağlarını sorgular. Zamanla, Oğul ve Kız’ın bir bebekleri olur ve aile geleceğe umutla ama belirsizlikle bakar.