Yusuf, oğluna kavuşacağı günün beklentisiyle baba evi olan Mersin’e yerleşmiş, on yıl
boyunca oğlunun hasretiyle adeta yanıp tutuşmuştur. Yıllar sonra oğluna kavuşmanın getirdiği
tarifsiz mutluluğun yanında kendisini büyük bir çatışmanın da içinde bulacaktır. Çünkü Mete
onun babası olduğunu henüz bilmiyordur. Yusuf, biricik oğluna babası olduğu itirafını yapacak
cesareti kendinde bulana kadar onunla arkadaş olarak kalmanın daha iyi bir fikir olduğuna karar
verir. Ne de olsa acil olarak çözmesi gereken başka sıkıntıları vardır.